Een brief aan de zwemwereld: als je blijf doen wat je deed, krijg je wat je kreeg.
De hele zwemwereld staat op zijn kop de wachttijden zijn enorm vanwege corona. Nieuwe aanwas is er bijna niet en steeds meer mensen verruilen dit vak voor een andere baan. Hoe kan dit, waar komt dit ineens vandaan?
Maar is dit wel ineens of wordt het tijd om in de spiegel te kijken? Zitten we niet een soort van vast geroest? Hadden we dat al niet veel eerder kunnen doen?
Halverwege maart 2020 ging Nederland in lockdown de wereld stond op zijn kop door corona. Ook ik kwam thuis te zitten al snel kwamen bij mij de zorgen, als mens en zweminstructeur. Wat als dit lang gaat duren en wat doet het dan met de kinderen als het gaat om de zwemlessen.
Tijdens een vakantiecursus (dan komen de kinderen een hele week 5 dagen lang ’s ochtends 45 minuten zwemmen) schrok ik hoe het niveau was gedaald en de kinderen bijna niet meer te motiveren waren. Gefrustreerd kwam ik thuis, want ik hou zo van mijn vak en het werken met kinderen. Zei ik tegen mijn middelste zoon, inmiddels 27 jaar, dat ik bang was dat er misschien 1 kind kon afzwemmen aan het einde van de week. Vreselijk vond ik dat.
Zijn nuchtere commentaar was: “Maak het dan leuk mam en ga gamen met je kinderen!” Werkelijk, ik schoot in de lach, maar hij bleef volhouden. Die dag hebben we van alles na getekend en heb ik naar hem zitten luisteren en veel geschreven. U moet weten mijn zoon is een fanatieke gamer. Tot s ’avonds laat hebben we gepuzzeld en lesvoorbereidingen gemaakt in de vorm van levels. Tussen door pizza besteld, want we waren te druk om eten te koken daar hadden we geen tijd voor. De volgende dag 45 minuten eerder naar mijn werk om alles klaar te zetten.
De kinderen uitgelegd wat de bedoeling was en dat we gingen gamen. We moesten de levels 3 maal goed gedaan hebben voor we een level verder mochten. Er klonk een luid gejuich. Ik gaf de punten weg (in de vorm van blokken die ze mochten pakken en stappelen). Wie door het gat ging met een goede duik kreeg 7 punten (2 voor de duik 5 voor door het gat zwemmen). En 1 punt voor wie het gat kon aanraken. Lukte het niet geen probleem dan was het game over en mocht je gewoon weer opnieuw beginnen. Wat er toen gebeurde deed mij beseffen dat ik hier mee door moest gaan. Van de 15 kinderen gingen er een dag van tevoren 1 door het gat en nu 12, ik wist niet wat ik meemaakte. Kinderen die het gat niet haalde waren helemaal niet verdrietig sterker nog ze waren mega fanatiek om het nog is te proberen. En doordat de rest hun level af moesten maken kregen ze zo ook de kans om meer te oefenen. De faalangst was ineens niet meer aanwezig zoals mijn zoon ook voorspeld had. Hij zei: “Mam dat zijn ze gewend ze weten niet beter en ze weten dat als ik het blijf proberen dan lukt het me op een keer wel”. Ik had de zintuigelijke ervaring die ze bij het gamen hadden opgedaan om weten te zetten in mijn zwemlessen. Verveling waar door gedragsstoornissen ontstaan waren volledig verdwenen. Einde van de week, waarvan ik dacht er zwemmen er hooguit 1 af, zwommen er 14 kinderen af en kreeg ik tekeningen en briefjes dat ze de leukste lessen ooit hadden gehad. Ze wilde niet naar huis maar ze wilde blijven zwemmen en gamen. Ouders kwamen vragen wat ik met hun kind had gedaan. Ze wilde voorheen niet naar zwemles en het was een drama nu zaten ze vroeg in morgen al beneden en vroegen ze of het al tijd was om de zwemgame te gaan mogen doen. Ik moest hier iets mee! Vlak daarna gingen we weer in lockdown.
Het werd tijd dat ik mijnzelf in de spiegel ging aankijken en ben ik mijnzelf ook vragen gaan stellen. Want een ding was zeker daar was de tijd rijp voor. Dit waren mijn vragen aan mijzelf:
- Waar zaten allemaal verloren lessen?
- Wat is er eigenlijk allemaal veranderd in de loop der jaren aan de vorm van lesgeven?
- Zitten we wel in de belevingswereld van het kind van nu?
- Wat is de belevingswereld van het kind van nu?
- Wat is de reden dat we zo weinig meegegaan zijn met de tijd in de zwemwereld?
- Waar komt het vandaan dat zoveel kinderen/volwassenen een traumatische ervaring hebben bij het leren zwemmen?
- Wat is de reden dat we geen nieuwe jonge aanwinst kregen voor dit fantastische vak?
- Hoe komt het eigenlijk dat er geen pedagogische aanpak verwerkt zit in de zwemwereld en zijn opleidingen?
- Valt er wat te doen aan het verdienmodel? Zodat de instructeurs meer betaald kunnen krijgen. Of misschien wel kleinere groepen kan maken?
- Kan de doorstoom beter zodat na het diploma zwemmen een instructeur niet voor een groep van 2 kinderen staat?
- Of je een opstopping krijgt als er een groep niet snel genoeg doorstroomt en waar ligt dit aan?
- Hoe zit het met het beloningsysteem?
- Kan ik een zelfsturende les vorm methode creëren?
- Kunnen we de werkdruk afnemen?
- Hoe kan ik ouders meenemen in het verhaal van zelfredzaamheid aanleren bij kinderen?
- De verantwoordelijkheid is zwaar je werkt met leven en dood als je je aandacht iets verslapt, kunnen we hier iets mee?
- Hoe kun je samen werken met de mensen die bij het kind betrokken zijn tijdens zijn/haar reis van zelfredzaamheid in het water?
- Waar heb je allemaal mee te maken en met wie tijdens het proces van een kind kwa zelfredzaamheid in het water?
- We nemen namelijk allemaal onze eigen zintuiglijke waarnemingen mee ouders, kind, instructeur en zwemschoolaanbieder toch?
- Hoe maak je de zwemwereld weer aantrekkelijk, zodat ook de topsport het goed blijft doen voor Nederland.
- Hoe kunnen we bruggen bouwen bijvoorbeeld fysiotherapeuten, kindercoaches, kinderartsen, basisscholen, gymdocenten enz zodat we van elkaar kunnen leren?
- Waar ligt de kracht van de zwemwereld? Bij de instructeurs toch, moeten we niet meer naar hen gaan luisteren?
Tijdens de lockdown heb ik deze “vrijetijd” gebruikt om mijzelf met deze vragen bezig te houden. Ben ik gaan omdenken en in oplossingen gaan kijken met de ervaring die ik in die week waargenomen had. Met mijn zoon gaan praten over gamen en zijn voordelen die daarin verstopt zitten. Ben ik die gaan omzetten naar de zwemwereld. Mijn studies en mijn ervaring aan elkaar gaan koppelen. Naast 41 jaar ervaring in de zwemwereld als allround instructeur ben ik ook kindercoach en PMA-coach. Wat kan ik daar mee in de zwemwereld? Ligt hier de verandering? Vele gespreken met mensen die een traumatische ervaring hadden gehad tijdens de zwemlessen, hoe hadden we dat kunnen voorkomen? Gespreken met jongvolwassenen die op de sportopleiding zaten wat de reden was dat ze niet voor het vak zweminstructeur kozen.
Toen ik alles bij elkaar had ben ik gaan puzzelen en ontstond er steeds meer het besef dat het anders kan en ook anders moet, want als je blijf doen wat je deed, krijg je wat je kreeg. Zo is de ABC game zwemmethode ontstaan. In de zomer van 2021 heeft in de Kulk in Vlaardingen een pilot plaats gevonden met deze methode. In mijn volgende Blog zal ik hier meer over vertellen. Bijvoorbeeld hoe dit tot stand is gekomen.
Groetjes en dankjewel voor het lezen.